تا چه اندازه به نشانه ها معتقدید؟ نشانه ها و علامتهایی که خدا مثل علائم راهنمایی و رانندگی سر راهمون می گذاره تا ما رو هدایت کنند به اون سمتی که باید بریم… پریروز آخرین جلسه فیزیوتراپیم رو هم رفتم و دیگه حس می کردم که کمرم خوب شده ولی زهی خیال باطل!!! یه کم که اشکان رو بغل کردم باز درد گرفت. یه دوست خوب داره برام انرژی می فرسته که فکر میکنم همون یه مقداری هم که خوب شدم از اثرات انرژی دادن ایشونه … خلاصه دیشب در حالی که درد کلافه ام کرده بود اومدم تو هال که از توی کتابخونه یه کتاب بردارم که تا اشکان می خوابه بخونم. آخه اشکان ساعت ۱۲ شب زودتر نمی خوابه… خلاصه همینطور که دنبال کتاب می گشتم چشمم به یه کتاب افتاد که هر چی فکر کردم یادم نیومد که کی خریدمش اسمش بود شفای زندگی و نویسنده اش لوئیز هی … همونطور که از اسم کتاب بر میاد کتاب در مورد این نوشته که چطور میتونیم خودمون به کمک افکارمون دردهامون رو از بین ببریم همونطور که خود نویسنده تونسته بود سرطان بد خیمش رو در عرض ۶ ماه از بین ببره… یه حس خاصی بهم دست داده بود پیش خودم گفتم اونوقت بعضی ها به وجودش به مهربونیش و به عشقش شک میکنن… بابا جون دیگه چه طوری حضورش رو به ما ثابت کنه!!!! چه جوری عشقشو به ما نشون بده؟( خدا رو میگم ) اشکان خوابش برد و من تا جایی که چشمام یاری دادن کتاب و خوندم و تو دلم گفتم حالا فهمیدم این کمر درد چه پیامی برای من داشت…

بعضی از آدمها به زلالی بارونن به گرمی خورشید و به زیبایی گل … روحشون رو می گم. اصلا” نگاهشون که می کنی سراسر صفا و صداقتن… یکی از این آدمای گل داییمه … مهدی… در جوانیش اعتیاد داشته  و الان ۱۸ ساله که پاکه. وقتی می گم پاک یعنی قلب و روحشم پاکه و زلال . اینجا زندگی نمی کنه امریکاست و الان ۳ ساله که سالی یک ماه میاد ایران تا برای معتادین کلاس بگذاره آموزش ۱۲ قدم برای ترک اعتیاد. پارسال توی یکی از کلاساش رفتم دوست داشتم ببینم چی می گه…. چه جمعیتی بود. دختر و پسر… پیر و جوان… بی سواد و تحصیلکرده همه جور آدمی دیده میشد. ثروتمند و فقیر. و اونجا همه با هم برابر بودن هیچ فرقی با هم نداشتن همه درگیر بیماری خانمانسوز اعتیاد. بعضی ها یه روز بود پاک بودن و بعضی ۱ سال یا بیشتر. طوری به داییم نگاه می کردن و بهش می چسبیدن که انگار مهدی موعود رو دیدن انگار یه فرشته رو دیدن که اومده اونا رو از سیاهی ها ببره به نور… وای که وقتی ۳ ساعت گذشت دیدم چه حالی کردم روحم از تموم حرفاش لذت برده بود… گفتم حتما” نباید به الکل یا مواد مخدر اعتیاد داشته باشی تا این حرفا برات مفید باشه این حرفا برای همه آدمایی که درگیر غرور و کبر و حسد و…. هستن هم به درد می خوره.حتی به درد آدمای خوب هم می خوره که بدونن اگه خوب نباشن چی میشه… این بود که نوارهاشو گرفتم و روزا گوش میدادم. چقدر زیبا و صادقانه از کارها و اشتباهاتی که کرده بود می گفت و این که چی شد که یه دفعه نور خدا رو در درونش حس کرد و همون نور باعث شد که اعتیاد رو بگذاره کنار و هی به خدا نزدیک تر و نزدیکتر شد تا امروز که سی دی ها و نوارای کلاساش هم تو امریکا هم تو ایران راهنمای خیلی هاست برای نزدیکتر شدن به خدا… یه جوری چهره اش رو حانیه …می گه فقط با کمک کردن به دیگرانه که میتونیم سالم بمونیم… یه صداقتی تو کلامشه که قلب آدمو میلرزونه. الانم اومده ایران یکهفته محلات و اصفهان و قم و کرمان و … کلاس داشت و از فردا تو یه جایی نزدیک فرهنگسرای بهمن کلاس داره. وقتی میاد ایران براش یه موبایل اجاره می کنم و باور نمی کنید از صبح تا موقعی که بخوابه همینجور آدمایی که یه جوری یا خودشون یا بستگانشون در گیر اعتیادن بهش زنگ میزنن که کمکشون کنه و این مرد نازنین بدون این که اونا رو بشناسه ساعتها باهاشون حرف میزنه تا کمک کنه از تاریکی به روشنایی بیان  و این ماموریتی است که این روح بزرگ قراره در مدت حیاتش در این دنیای فانی انجام بده…

آیا ما ارواحی هستیم که با هدفی خاص پا به این دنیا گذاشته ایم؟ واقعا” اگه با این دید به زندگی نگاه کنیم که ما ارواحی هستیم که برای کسب تجربه پا به این دنیا گذاشتیم یعنی یه روحیم که این کالبد جسمانی رو تنش کرده و اومده تو این دنیا که با کسب تجربه متعالی بشه درست مثل وقتی که روپوش می پوشیدیم و می رفتیم مدرسه تا بیشتر یاد بگیریم … اونوقت اتفاقات بد زندگی رو که البته ما اسمش رو بد می گذاریم!!!! به حساب بدبختی مون نمی گذاشتیم بلکه دنبال این می گشتیم که ایندفعه قراره چه چیزی رو تجربه کنیم؟ قراره چه درسی بگیریم؟و…  با درک این که بچه های ما هم ارواحی هستند که قراره از طریق ما به این دنیا بیان و در کنار ما و با ما اتفاقاتی رو تجربه کنن اصلا” زندگی یه حال دیگه ای پیدا می کنه این که من فکر کنم بچه ام در واقع دوست من توی دنیای ارواحه که از طریق من پا به این دنیا گذاشته و اگر چه در کالبد یه نوزاده ولی از نظر سن روحی شاید از منم بزرگتر باشه…. وای اینطوری زندگی لذت بخش تر میشه نه؟ شاید براتون جالب باشه که بگم…. درست قبل از این که بفهمم باردارم یه حسی در درونم می گفت مامان من اومدم ….  مامان من هستم… و همین حس باعث شد که من برم آزمایش بدم و بفهمم که قرار یه نفر دیگه به جمع سه نفره مون اضافه بشه… مدتها قبل از این که برم سونوگرافی انگار از طریق تله پاتی تو مغزم این صدا میومد که من پسرم! من سالمم… وقتی ۵ ماهم بود و به سونو گرافی رفتم تا دکتر گفت پسره گفتم میدونستم خودش بهم گفته بود!!! و بعد فکر کردم الان دکتر تو دلش میگه بیچاره دیوونه است!!! و تو اون روزهایی که به مشکل برخوردم و استراحت مطلق شدم (تو بهمن ماه که تو وبلاگم در موردش نوشتم) همش همون صدا توی ذهنم می گفت مامان من سالمم خیالت راحت باشه و هزاران حرف دیگه!! آخر یه روز به استاد انرژی درمانیم گفتم که اشکان با من حرف می زنه (آخه اسمش رو از همون اول انتخاب کرده بودم) استادم اصلا” تعجب نکرد و گفت سعی کن هم ازش یاد بگیری و هم بهش یاد بدی… شما نظرتون چیه؟