دو سه روزیه از شاگردام خبری ندارم نه تلفنی نه ایمیلی نه کامنتی … گفتم شاید از دستم دلخورن که چرا برای طرح سوال با اون خانوم دوئل نکردم یا نگفتم که من باید سوالها رو طرح کنم و پاش وانیستادم آخه خودم همیشه سر کلاس به بچه ها می گفتم که من تو زندگیم اون چیزهایی رو که قلبا” خواستم بهشون رسیدم چون برای رسیدن بهشون تلاش کردم ….و شما هم برای رسیدن به خواسته هاتون باید تلاش کنید..اینو واقعا راست می گفتم من خیلی از اوقات برای خودم نمیشه ها را تبدیل به میشه کردم. یادمه زمانی که از اسلامشهر می خواستم برای تهران انتقالی بگیرم گفتن هیچ جوری نمیشه و جواب که اومد منفی بود ولی من اون سال انتقالی گرفتم!!!! رفتم تو اتاق رئیس اداره مشکلاتم رو گفتم و مصرانه خواستار این انتقالی شدم من انقدر رفتم و رفتم تا بلاخره شورا دید من پر روتر از این حرفهام و با انتقال موقتم موافقت کرد!!!دو سال بعد هم همینطور و خود به خود سال سوم انتقالم دایم شد در حالی که من ۳ یا ۴ سال بیشتر سابقه کار نداشتم!!! همیشه برای رسیدن به خواسته هام تمام تلاشم رو کردم ولی در این مورد خاص یعنی طرح سوال اصلا پافشاری نکردم چون فکر کردم ممکنه فکر کنن کاسه ای زیر نیم کاسه هست که من اصرار دارم. اگرچه برای بچه ها یه سورپرایز دارم که بعد از امتحانات تو وبلاگم مینویسم!!!

امروز میخوام در مورد صداقت بنویسم…..چیزی که میتونه به پایداری یه زندگی کمک کنه و نبودنش اون رو از هم بپاشونه…تو زندگیمون تا چه حد صادقیم؟ البته این واقعیت رو قبول دارم که گاهی از اوقات نگفتن حقیقت بیشتر میتونه به استحکام دوستی ها کمک کنه اما این خیلی مهمه که اون مسئله آیا واقعا” به ادامه اون زندگی یا دوستی کمک میکنه یا یه موندگاری کوتاه رو به دنبال داره؟ من معتقدم شریک زندگیمون باید از تمام مکنونات قلبی ما با خبر باشه … اطمینان به این که طرف مقابلت دوستت داره و خواسته هاش تو زندگی از تو چیه خیلی خیلی مهم و ارزشمنده و میتونه به پایداری زیبای یک زندگی کمک کنه. دلخوریهای موندگار و حل نشده دلگیری های قدیمی میتونن کم کم بزرگ بشن رشد کنن و مثل یه غده سرطانی بدخیم تو زندگی ریشه بدوونن و یه زندگی خوب رو نابود کنن…متاسفانه آمار طلاق در ایران بسیار بالاست حالا یه مقداریش رو بزاریم به حساب انتخابهای غلط یا بیکاری و اعتیاد و چیزهای اینجوری الباقیش چی؟ گاهی آدم بعضی از زندگی ها رو میبینه که سر هیچ و پوچ یا یه سوء تفاهم به سادگی از هم می پاشن و به آمار بچه های طلاق که متاسفانه اکثرا بچه های مشکل دار هستن اضافه میکنه… بیایید اگه هنوز ازدواج نکردید سعی کنید با دید بازتری انتخاب کنید اگه انتخاب کردید و از انتخابتون راضی هستید تلاش کنید که این آشیانه به سادگی از هم نپاشه که جبران ضررهای عاطفیش واقعا سخت و گاهی ناممکنه…                

نمیدونم با چه زبونی تشکر کنم از همه اونایی که میان و با نوشته هاشون بهم آرامش میدن اونم تو این روزهای تنهایی…. تنهایی برای این که من یه زن بسیار فعال بودم غیر از سه روزی که می رفتم سر کار، کلاس انرژی درمانی هم میرفتم …از وقتی که یادم میاد از دوران دانشجوییم همیشه سعی کردم یه جوری از لحظه هام استفاده کنم از کلاسهای عرفانی گرفته تا تند خوانی نصرت و شیرینی پزی و شکلات پزی و سفره آرایی و کلاس شنا و سه تار و طراحی …  خلاصه اینکه من همیشه مشغول بودم حالا فکر کن این آدم اکتیو رو بهش بگن باید تو خونه بمونی کار هم نکنی…به آدم احساس پوچی دست میده احساس بی مصرف بودن …تازه مجبور باشی هی به دیگران دستور هم بدی که یه لیوان آب بیار یه پتو بیار اون تلفن رو بده و خلاصه زیبایی بهار رو از پشت پنجره حس کنی البته من اصلا” ناشکری نمی کنم و از خدا به خاطر تمام نعمتهای دیگه ای که بهم داده متشکرم که بزرگترینش فرزندی هست که قراره به دنیا بیارم و یکی دیگه از اون نعمتهای ارزشمند شماهایی هستید که میایید نوشته هام رو میخونید و با حرفهای قشنگتون منو به زندگی دلگرم میکنید و جلوی افسرده شدنم رو می گیرید ازتون ممنونم…