سی سال عین باد گذشت

پیدا کردن دوستای قدیمی عین این میمونه که جعبه جواهری رو که سالها پیش گم کردی یکی بهت هدیه بده … صبح که از خواب بیدار شدم دیدم یکی از دوستای دبیرستانیم به نام نسرین برام تو فیس بوک پیغام گذاشته که خوشحاله پیدام کرده و شماره موبایلشو گذاشته. براش تو وایبر پیغام دادم که یاسمن هستم و گفتگوهامون شروع شد و همونجا گفتم نسرین من الان یه گروه تو وایبر درست میکنم از بچه های همون سال تاهر کی رو ازش خبر داریم اد کنیم … از ظهر تا حالا ١١ نفر شدیم و اونقدر از پیدا کردن هم هیجان زده ایم که باورکردنی نیست. از اون روزهای قشنگ حدود سی سال میگذره و من عکس هر کدومشون رو که میبینم دلم برای دیدن و در آغوش کشیدنش ضعف میره. بچه هامون الان دانشجو شدن و هرکدوم یه جای دنیا اما یه زنجیر نامریی از عشق و صداقت نوجوونی ما رو به هم متصل کرده … خدایا بابت این تکنولوژی فوق العاده قدردانتم …تموم امروز من تو فضای روزهای خوش و بی دغدغه دبیرستان بودم و این حس خوب رو مدیون نسرینم که منو پیدا کرد .